Yeni eğitim-öğretim yılı başlıyor. Yeniden merasimlerde birebir kelamlar, tıpkı vaatler, birebir cümleler…Ama sınıfa giren öğretmen için gerçek bambaşka.
Sınıfta kalabalık, kaynakta eksiklik, sistemde karmaşa…
Yine de tüm bu yükün ortasında en güçlü duran, öğrencinin gözlerine bakıp umut veren kişi daima öğretmen oluyor.
Her ne kadar son yıllarda Yoksul Baykurt’un çizdiği o onurlu profilin uzağına düşmek zorunda kalsa da:
“Öğretmen yalvarmaz, öğretmen boyun eğmez; öğretmen el açmaz, öğretmen ders verir.”
Eğitimin temel direği…
Oysa yıllardır tıpkı ezberi dinliyoruz.
“Eğitimin önemi”, “geleceğe yatırım”, “öğretmen baş tacı” …
Söz çok lakin gerçek takviye az. Öğretmene güvenmek yerine daima dayatılan projeler, değişen müfredatlar ve bitmeyen performans ölçümleriyle meslek, adeta bir sabır imtihanına dönüşüyor.
Öğretmen, her yeni düzenlemede yine sınanıyor; kendi sesinden çok, diğerlerinin talimatlarıyla istikamet bulmaya zorlanıyor. Bu yüzden de mesleğinde derinleşemiyor.
Ezber bozma vakti geldi de geçiyor.
Öğretmeni yalnızca alkışlayan değil, dinleyen; sadece vazife yükleyen değil, güvenen; hesap soran değil, yol açan bir anlayış gerek. Zira eğitim, politik gösterilerin değil; sınıfta ter döken öğretmenin omuzlarında yükseliyor.
Öğretmenin emeğini görmek, karar süreçlerine onu katmak; öğrencinin yarınını da güçlendirmek demektir. Üstelik bunu yapmak, sandığımız kadar güç da değil.
Artık ezber bozma vakti gelmedi mi?
Yeni yıl, öğretmene açılan alanla başlasın.
Yeni yıl başlarken dileğimiz şu:
Öğretmenler ezberlenmiş kalıpların içinde yalnız bırakılmasın.
Onların yaratıcılığına, özgürlüğüne ve emeğine hakikaten alan açılsın. Zira öğretmeni desteklemek, geleceği desteklemektir. Ve lakin bu formda, yeni yıl hakikaten “yeni” olabilir: Umut veren, ilham veren, değişim getiren bir başlangıç hâline dönüşebilir.
Ne dersiniz?
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün müelliflerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
