Futbolun yalnızca bir oyun olmadığını, kimi vakit bir çıkış yolu, kimi vakit bir hayal, kimi vakit da bir hayal kırıklığı olduğunu en düzgün anlatan isimlerden biri Tümer Metin… O, alanda attığı gollerle değil yalnızca; yaşadığı kırılma anları, geride bıraktıkları ve hâlâ içindeki “o küçük çocuk”la futbolun romantizmini yitirmeyen duruşuyla da tanınıyor.
Bu röportajda, geçmişe hasretle değil, bugünü anlayarak bakan; futbolun çamurlu kramponlarla dolu saf periyodundan dijitalleşmiş günümüze uzanan dönüşümünü samimi bir lisanla anlatan bir Tümer var karşımızda.
Gelin artık, o çamurlu sokaklardan profesyonel alanlara uzanan; hayal kırıklıklarını umuda, teri öyküye dönüştüren Tümer Metin’in hayat seyahatine birlikte tanıklık edelim…
1. Saha kenarında, yedek kulübesinde değil de tribünde çocukluğunuz oturuyor. Size bakıyor. O çocuğa tek bir cümle fısıldama talihiniz olsa, ne söylerdiniz?
En içten hislerimle, “Seninle gurur duyuyorum,” derdim.
2. Bir sabah uyandınız ve 20 yaşındaki halinizsiniz, lakin bugünkü aklınızla. Ne yapardınız birinci olarak?
Herhalde birinci işim, kendime yatırım yapacak bir grup kurmak olurdu. Hayatımı kolaylaştıracak, gelişimime katkı sağlayacak beşerlerle vakit kaybetmeden yola çıkardım.
3. Mesleğinizde bir maçı tekrar oynama hakkınız olsa; hangisini seçerdiniz? Bu defa neyi farklı yapardınız?
Tek bir maç değil, birkaç maç var. En çok üzüldüğüm AZ Alkmaar maçlarıydı. Toplamda grup olarak 5 gol attık, üçünü ben atmıştım lakin çeşidi geçemedik. O sene onlar finale çıktı, biz olabilirdik. Ayrıyeten iki baraj maçı var: Biri 2004 Avrupa Şampiyonası’na gidişte Letonya karşısında 2-0 öndeyken 2-2 biten maç, başkası de 2006 Dünya Kupası barajı olan Kadıköy’deki İsviçre maçı. Hepsi kalbimde yaradır.
4. Hayatta hiç “bir gol kadar sevindiğiniz” ya da “bir kırmızı kart üzere üzüldüğünüz” bir an oldu mu?
Elbette olmuştur. Futbol, hayatın ta kendisi… Ya da hayat futbola çok misal. Fakat alandaki hisler daha agresif, kazanma duygusu ön planda. Hayat ise yaş aldıkça daha ılıman, daha dingin hale geliyor. Bu noktada ayrışıyorlar. Gençken tahminen daha çok benziyor olabilir.
5. Oynadığınız periyotla bugünü kıyasladığınızda; sizce futbol o vakit mı
Bugün futbol biraz daha mekanik, daha çok sisteme dayalı oynanıyor. Teknik yöneticiler artık sayıları, koşu uzaklıklarını çok önemsiyor. Biz ise yolumuzu biraz daha el yordamıyla, hislerimizle bulmuştuk. Bu yüzden, günümüzde futbol oynamak bana daha sıkıntı üzere geliyor. Yetenekli bir oyuncunun işi bizim devrimizde daha kolaydı. Bugün ise sistemin içinde ayakta kalabilmek için yeteneğe çok daha fazla gereksinim var. Güya bizim vaktimizde futbol oynamak daha kolaydı.
6. Bugünkü futbolcu profili sizce Instagram filtreli mi, yoksa hâlâ çamurlu kramponların öyküsü var mı?
Romantik bir yerden yaklaşacağım: . Evet, artık her şey Instagram’da paylaşılıyor lakin işin özü, hâlâ alanda dökülen alın teri ve gözyaşıdır. Ben daima o kıssayı tercih ederim.
7. Milyon dolarlar konuşuluyor, büyük transferler yapılıyor. Bu tablo Türk futbolunu nereye götürür sizce?
Tek sözle: Battık. Bu iktisatla bu çark dönmez. Herkesin şapkayı önüne koyup düşünmesi lazım lakin kimsenin umurunda değil. Tüm kulüpler borç batağında. Yalnızca muvaffakiyet odaklı, hesapsız harcamalar yapılıyor. Yatırım yok, kimse sonunu düşünmüyor. Allah sonumuzu hayır etsin.
8. Mahalle futbolu artık “marka futbolu”na mı dönüştü sizce?
Kesinlikle dönüştü. Artık her mahallede bir altyapı kadrosu var fakat çocukların oyun oynaması ikinci planda kalmış üzere. Aileler, çocukların futbolcu olması için çok istekli lakin bu yalnızca yetenekle değil, tıpkı vakitte adanmışlıkla olur. Sokakları kaybettik. Bu, gelecek açısından kaygı verici.
9. Futbol oynamayan çocuk neredeyse yok lakin profesyonel futbolcu sayısı neden bu kadar az?
Futbol çok şiddetli bir seyahattir. Herkes imkanlara kanar fakat kırılma anlarında vazgeçen çok olur. Benim bile iki defa bırakmayı düşündüğüm vakitler oldu. Samsunspor’da oynarken bile bu duyguyu yaşadım. Kolay bir yol değil, meşakkatli bir uğraş.
10. Bir çocuğun yetenekli olduğunu nasıl anlarsınız? Yetenek mi, çalışmak mı ağır basar?
‘Kadife ayak’ diye bir şey vardır. Herkes pas atar ancak kimileri o pası öbür atar; topun sesi, falsosu, şiddeti farklıdır. O an dersiniz ki: “Bu çocuk olur.” Lakin yalnızca yetenek yetmez, çalışmak da kaide.
11. Futbolcu olmak isteyen çocuklara en çok neyi yanlış öğretiyoruz?
Sisteme fazla odaklıyız. Bir gün oy verme sırasında bir alanda çocukların futbol oynadığını gördüm. Hocaları onlara dörtli savunma, hamleden savunmaya geçiş anlatıyordu. Çocuklar esasen zorla gelmiş üzereydi. ‘Bırakın eğlensinler’ dedim. Altyapıda evvel eğlenmek olmalı, sonra sistem gelir.
12. TFF size ‘Gençlere futbolu sevdir’ misyonuyla sınırsız yetki verseydi, ne yapardınız?
Tüm sistemi sil baştan düzenlerdim. Bu işi ehline bırakır, profesyonellerin yönetmesini sağlardım. Altyapıları yine yapılandırır, antrenörlerin maaşlarını iyileştirirdim. Bilgiyi, kaynağını kaybetmeden altyapıya aktarırdım.
13. Şayet genç bir futbolcuya yalnızca bir kitap ikram etme hakkınız olsaydı, hangisini seçerdiniz ve neden?
Pozitif bir ayrımcılık yapayım: Benim kitabımı önerirdim. Hayatımda yaşadığım kırılma anları, küçük bir mahallede top oynarken bugünlere gelmemi sağlayan süreç o kitapta var. Gençler için değerli bir rehber olurdu.
14. Bir futbolcunun en çok kaybettiği şey ne olur bu meslekte: vakit mı, arkadaş mı, huzur mu?
Futbolda çok şey kazanırsınız lakin çok da kaybedersiniz. Arkadaşlıklar gelir geçer. Vakti kaybettiğimizi düşünürüz lakin futbolu bıraktıktan sonra hayatın uzun olduğunu fark ederiz. Evet, huzur kaçtığı anlar olur. Fakat her şeye karşın, dünya tekrar başlasa tekrar futbolcu olmak isterdim.
15. Bir futbolcunun diploma alması, oyun görüşü kadar değerli mi? Eğitim hayatınızı özlediniz mi?
Benim de akademik manada büyük bir eğitim hayatım olmadı. Lise mezunuyum. Ancak kendini geliştirmek için diploma kural değil. Hayata açıksan, vizyon kazanırsan, gelişime hevesliysen, bir kâğıt modülünün ehemmiyeti kalmaz.
16. Bu röportajı okuyanlara, futbola yalnızca top değil hayal de değen bir oyun olarak bakanlara ne söylemek istersiniz?
Çok hoş bir soru. Muhakkak katılıyorum. Futbol yalnızca kazanmak ve kaybetmekten ibaret değil. Ben futbolun romantik tarafını seviyorum. O histen hiç vazgeçmedim, vazgeçmeyeceğim. Bugün hâlâ işimi yaparken o heyecanı duyuyorum. Sonuçta bir futbol topu hayatımı değiştirdi. Adımın önüne gelen tüm sıfatları, bugün bu röportajı yapma sebebimi bana o top kazandırdı. Beşerler nankör olabilir lakin futbol değil. Futboldan asla şikâyet etmem.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün muharrirlerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
