Sonunda Bir Kötü Karaktere Üzüldük! Leyla Dizisinin Nur’uyla Ebeveyn Travmalarımız Hortladı!
Ebeveynlerimizin bize bıraktığı izler, kim olduğumuzu nasıl şekillendirir, hiç düşündünüz mü? ‘Leyla: Hayat… Aşk… Adalet…’ dizisinin yeni kısmında izlerken söylendiğimiz makus karakter Işık, bizi az kalsın ağlatacaktı. Dün yayınlanan kısımda Gonca Vuslateri’nin oyunculuğu ile çarpıcı hale gelen Işık karakterinin annesi ile tanıştık. Oldukça bir keyfimiz kaçtı. Zira Ziya’nın annesi Ziya’dan daha beterdi. Ziya’nın küçüklüğünü de gördük, günahsız bir kız çocuğu… Annesi hayatında o denli izler bırakmış ki Ziya’nın karanlık yüzü bize ayna tuttu. İşte, travma transferi üzerine uzunca konuşabileceğimiz o sahne ve konuşmamız gereken başlıklar…
Yine bir soru ile kelama başlamak isterim, bugünkü kimliğinizi oluşturan özellikleriniz üzerinde anne ve babanızın tesiri var mı?
Bu soruya çoğumuz “Evet” karşılığını verecektir. Kiminle büyüdüğümüz birçok vakit kim olduğumuzu da tesirler. Lakin bu etkiyi nasıl yorumladığımız bize kalmış.
Leyla dizisinin öyküsünde yer alan Işık, birinci kısımdan bu yana izleyenlerin reaksiyonunu çekecek kadar makus bir karakter.
Ekranda izlediğimizde bu makûs karakterin hayali olduğuna eminiz, bu türlü tiplerin gerçek hayatta var olabileceğine inanmıyoruz. Ancak ne yazık ki Işık gerçek hayattan esinlenilmiş bir karakter.
Gonca Vuslateri’nin mükemmel oyunculuğu sayesinde hepimiz için dikkat cazip hale gelen Ziya’ya acıyacağımız hiç aklımıza gelmezdi.
Ancak dizinin öyküsü o kadar yeterli kurgulandı ki dün akşamki yeni kısımda neredeyse Işık için gözyaşlarına boğulacaktık.
Dizinin yeni kısmına Ziya’nın annesi geldi. Günay Karacaoğlu’nun usta bir gerçeklikle oynadığı Nermin’in, Ziya’dan da beter olduğu ortaya çıktı.
Daha evvel dizide Ziya’nın çocukluğunu da izlemiştik. Nermin, küçük bir çocukken de Ziya’ya berbat davranıyordu lakin bir anneden bu kadarını beklemiyorduk. Ziya’nın, yani kızının, fizikî ve duygusal tüm özellikleri ile dalga geçti.
Geçtiğimiz kısımda gösterilen o sahne, Ziya’nın kötülüğünün köklerine ışık tuttu. Annesiyle yüzleştiği anlarda, Ziya’nın çocukluk travmalarının gölgesinde büyüdüğü gerçeği ortaya çıktı.
Masum bir çocukken daima aşağılanmış, yetersiz hissettirilmiş ve sevgiden yoksun bırakılmıştı. Bugün ise geçmişinin izlerini, kendi çocuklarına ve etrafına tıpkı acımasızlıkla yansıtan birine dönüşmüştü.
Bu sahne, hepimize bir gerçeği hatırlatıyor: Ebeveynlik, sırf bugün değil, yarınlarımızda da yankı uyandıran bir tesire sahip.👇🏻
Çocuklukta yaşanan sevgisizlik, aşağılanma ya da ihmalkarlık, sırf o anı değil, kişinin karakterini ve gelecekteki münasebetlerini de şekillendiriyor. Pekala, bu travmaları fark etmek ve güzelleştirmek mümkün mü?
Kendi çocukluğunuzdan gelen davranış kalıplarını fark etmek, üstelik bir diziden bile çıkarım yapmak mümkün. Başka yandan profesyonel yardım almak bakış açınızı büyük oranda değiştirecektir. Siz de bu sahne ile Ziya’ya üzüldünüz mü? Ya da etrafınızda emsal ebeveyn-çocuk alakasına sahip olanlar var mı? Yorumlarda buluşalım…
