Önceden Çin’de Kadınlar Neden Acı Çekmelerine Rağmen Ayaklarını Bağlardı?
Geçmişte Çin’de doğan birçok kız çocuğu, şimdi küçük yaşlardayken acı verici bir gelenekle tanışıyordu. Aileleri, onların gelecekte güzel bir evlilik yapabilmesi için ayaklarını sıkıca bağlardı. Vakitle, bu uygulama yalnızca bir hoşluk algısı değil toplumsal mecburilik haline geldi. Lakin gelenek, bayanların hayatlarını büyük ölçüde etkiledi. Pekala, ayak bağlama geleneği nasıl başladı ve neden yaygınlaştı?
Ayak bağlamanın tam olarak ne vakit başladığı bilinmiyor lakin en yaygın öyküye nazaran bu uygulama, Song Hanedanlığı periyodunda (960–1279) tanınan hale geldi.
Rivayete nazaran İmparator Li Yu’nun gözdesi Yao Niang, dans ederken daha şık görünebilmek için ayaklarını bağlamıştı.
Onun küçük ve kavisli ayakları o kadar büyüleyici bulundu ki başka soylu bayanlar da birebir imgeye sahip olmak için ayaklarını bağlamaya başladı.
Eski Çin’de bir bayanın evlenmesi, ailesinin geleceğini direkt etkileyen en kıymetli ögelerden biriydi. Küçük ayaklar; bir bayanın şık, itaatkar ve asil olduğunu simgeliyordu.
Bu yüzden aileler, kızlarının daha düzgün bir evlilik yapabilmesi için şimdi çocuk yaştayken ayaklarını sıkıca sararak büyümelerini engelliyordu.
Ayakları yalnızca 7-10 cm uzunluğunda olan bayanlar, “altın nilüfer” olarak anılıyor ve daha fazla ilgi görüyordu. Lakin süreç, vahim acılarla doluydu.
Ayakları bağlanan bayanlar, yürümekte zorlanıyor, uzun aralıklar kat edemiyordu. Hareket kabiliyetlerinin kısıtlanması, onların konut işlerine ve ailelerine daha bağlı olmasını sağlıyordu.
Bu uygulama, bayanların mesken dışındaki hayata katılmasını engelleyen bir denetim sistemine dönüşmüştü.
Kadınların bağımsız hareket edememesi, ataerkil tertibin bir modülü olarak görülüyordu.
Küçük ayaklar bir statü göstergesi olarak kabul edilirken, aslında bayanları toplumsal hayatın dışına iten bir pranga misyonu görüyordu.
Peki bu gelenek nasıl sona erdi? 19. ve 20. yüzyılda Çin’in çağdaşlaşma süreciyle birlikte ayak bağlamaya karşı reaksiyonlar artmaya başladı.
Kadın hareketleri ve Batılı tesirler, bu uygulamanın bayanların sıhhati üzerindeki olumsuz tesirlerini gün yüzüne çıkardı.
20. yüzyılın başlarında Çin’deki ıslahat hareketleri, ayak bağlamayı büsbütün ortadan kaldırdı.
Bir vakitler hoşluğun ve statünün simgesi olarak görülen ayak bağlama, bugün geçmişin en acımasız geleneklerinden biri olarak anılıyor.
