Mustafa Koç’un Eşi Caroline Koç’un Kendisine Hayran Bıraktıran Malikanesi
2016 yılında hayatını kaybeden Mustafa Koç’un eşi Caroline Koç, Kandilli’deki malikhanesinin kapılarını Admissleeast mecmuasını açtı. Caroline Koç, konutu merhum eşi Mustafa Koç’la birlikte döşediklerini anlattı.
Caroline Koç meskenini anlatırken ‘Bu hoş konut, olgun çam ağaçlarının ve iki harika manolyanın ardında, neredeyse bilinmeyen bir halde gizliydi. Mustafa ve ben daha evvel hiç fark etmemiş olmamıza inanamadık. Güya daima bizi bekliyormuş gibiydi’ kelamlarını kullandı.
Caroline Koç, merhum eşi Mustafa Koç’la birlikte döşedikleri boğaz görünümlü harika malikhanenin kapılarını birinci kere açtı.
Caroline Koç, meskeni merhum eşi Mustafa Koç’la birlikte döşediklerini belirtti. Koç Holding Yönetim Kurulu Lideri Mustafa Koç, 2016 yılında hayatını kaybetmişti.
Mustafa Koç’un eşi Caroline Koç, Kandilli’de birlikte döşedikleri meskenin kapısını Admissleeast mecmuasına açtı.
Caroline Koç’un anlattıklarına nazaran; salonda Çek dizayncı Jindrich Halabala’nın 1930’lu yıllardaki koltukları yer alıyor.
Sanatçı Tayfun Erdoğmuş’un boyadığı duvarlar, Marc Quinn ve Taner Ceylan’ın sanat yapıtlarına fon oluşturuyor.
Evde Uşak halısı, Frank Gehry’nin Contour sandalyesi de var.
Bahçedeki havuz Boğaz görüntülü ve Çin heykelleriyle süslü. Salonda ise antika lake Çin saray dolabı, Osmanlı soylularına ilişkin çerçeveli baskılarla donatılmış.
Caroline Koç, Kandilli’de 19. yüzyıldan kalma bu konağı eşi Mustafa Koç’la birlikte bulduklarını belirterek şunları anlattı:
‘Bu hoş mesken, olgun çam ağaçlarının ve iki harika manolyanın gerisinde, neredeyse bâtın bir formda gizliydi. Mustafa ve ben daha evvel hiç fark etmemiş olmamıza inanamadık. Güya daima bizi bekliyormuş üzereydi.”
Caroline Koç açıklamaları şu sözlerle devam etti:
‘Tepeye gerçek yürürken kalbim çarpıyordu. Birinci görüşte aşık oldum, bilhassa de bahçe ve görünüme. Çok bakımsız olmasına karşın, yadsınamaz bir cazipliği vardı. Mimarisi zamansızdı, karmaşık ayrıntılar ve sık sık görmediğiniz bir karakter duygusu vardı. Anlatacak kendi öyküleri varmış üzere hissettiriyordu. En büyüleyici özelliklerden biri, içinde yürürken ahşap tabanların gıcırtısıydı. Odalar nefes alıyor üzereydi ve bana bu kentin varlıklı tarihini ve ruhunu hatırlattılar. Mesken güya bize nasıl canlandırılmak istediğini gösteriyordu.”
