‘Bir Bölüm Daha’ Deyip Geceyi Sabaha Bağlayacağınız Sürükleyici 15 Kore Dizisi!

Bu dizi o denli sıradan bir romantik değil, bildiğin his sağanağı. Kim Soo-hyun ve Kim Ji-won’u bir ortada izlemek esasen başlı başına bir olay. Evli bir çiftin “bitti” sandıkları aşkın, art geriye gelen krizlerle nasıl tekrar filizlendiğini izliyorsun. Bir yandan güldürüyor, bir yandan da “bu sahnede ağlamazsam hiçbir vakit ağlamam” dedirtiyor. Reyting rekoru kırdı, Netflix’te haftalarca tepede kaldı.

Jeju Adası’nın o turuncu mandalina bahçeleri ve deniz kokusu ekranın içinden yüzüne vuruyor resmen. IU ve Park Bo-gum’un oynadığı bu kıssa, çocukluk arkadaşlığından yetişkinliğe uzanan bir aşkı anlatıyor. Ortada vakit atlamaları var, geçmişle bugün daima iç içe geçiyor, o yüzden hem nostaljik hem de “şimdi ne olacak?” diye merak ettiren bir havası var. Karakterlerin küçüklükten beri taşıdıkları yaralar, bastırdıkları hisler, birbirlerine hiç söyleyemedikleri sözler… Hepsi tek tek ortaya çıkıyor. Hem sıcacık hem hüzünlü; o denli ki bir kısım izleyip oraya ışınlanasın geliyor.

Bu diziye başlarken sakın çayını kahveni alıp “rahat rahat izlerim” deme, zira bir bakmışsın koltuğun ucunda, nefesini tutmuşsun. So Ji-sub burada farklı bir karakterde: karanlık geçmişi olan, adalet ve intikam ortasında gidip gelen bir adam. Her kısımda “yok artık, bunu da yapmaz” diyorsun fakat yapıyor! Silahlar, planlar, beklenmedik ihanetler… Aksiyon sahneleri o denli süratli ve net ki, durdurup geri sarasın geliyor. Ortada o denli derin diyaloglar var ki, bu yalnızca çatışma dizisi değil, bayağı ruhsal bir seyahat. İzlemeye başlayınca “bir sonraki kısım ne vakit?” diye saat saydırıyor.

Hastane dizisi ancak öbür bir olay. Genç asistan hekimlerin hem hayat kurtarmak için verdikleri çabayı hem de kendi hayatlarının karmaşasını izliyorsun. Bir kısımda kahkahalarla gülerken başkasında gözlerin doluyor. Ameliyathane sahneleri o kadar gerçekçi ki, güya sen de orada masanın başındasın. Tabiplerin dostluğu, rekabeti, bazen de aşk kıvılcımları, kıssayı düzgünce sarıyor. Grey’s Anatomy’nin Kore versiyonu üzere düşün lakin daha samimi, daha sıcak.

Yaşlı bir bayan, ölen kocasıyla cennette tekrar buluşma talihi yakalıyor ve öykü burada başlıyor. Fakat bu o denli düz bir romantizm değil; her kısımda geçmişten anılar, pişmanlıklar, yarım kalmış kelamlar yavaş yavaş ortaya çıkıyor. Görseller zati bir tablo üzere, bulutların üzerinde geçen sahneler resmen huzur veriyor. Ortada o denli duygusal diyaloglar oluyor ki, bir bakmışsın gözünden yaş süzülmüş. Hem sevginin her yaşta mümkün olduğunu gösteriyor hem de “keşke” dediğimiz şeylere kocaman bir ayna tutuyor.

Bir küme insan, hiç beklemedikleri formda yolları kesişmiş halde buluyor kendini ve hepsinin ortak bir geçmiş bağı var. Ancak bu bağın ne olduğu, kısım bölüm açığa çıkıyor. Öykü hem polisiye hem ruhsal, o yüzden daima iddia yapıyorsun ve birden fazla vakit yanılıyorsun. Karakterlerin geçmişiyle şimdiki vakti harmanlayan flashback’ler, diziyi daha da sürükleyici yapıyor. Final sahnesinde ise o denli bir aykırı köşe var ki, çabucak başa dönüp ayrıntı yakalamak istiyorsun.

Başarılı lakin geçmişi karanlık bir cerrahın, hastaları kurtarırken tıpkı vakitte kendi sırlarını gizleme uğraşını izliyorsun. Her ameliyat sahnesi o denli ayrıntılı ve tempolu ki, “hadi haydi yetişin” diye ekrana fısıldayasın geliyor. Fakat asıl olay, tıbbi dramın gerisine gizlenmiş kabahat kıssası. Her kısımda bir kesim daha açığa çıkan entrikalar, “yok artık” dedirten plot twist’ler var. Hem ameliyathane ışıkları hem gölge üzere dolaşan tehlike… Bu ikisi birleşince bırakmak imkânsız oluyor.

Okulda zorbalık, tehdit ve haksızlık yapanlar, karşılarında hiç beklemedikleri bir grubu buluyor. Bu grup, görünürde sıradan öğrencilerden oluşuyor ancak perde ardında planlı, stratejik ve bahadır hareket ediyorlar. Her kısımda farklı bir olayla uğraşıyorlar: bir arkadaşlarını zorbalardan kurtarmak, bir öğretmenin haksız not vermesini ortaya çıkarmak ya da okulun karanlık sırlarını açığa çıkarmak üzere. Hem gençlik gücü hem de “gizli görev” heyecanı var.

Dev şirketlerde, milyon dolarlık mutabakatların ve zımnî pazarlıkların döndüğü bir dünyadayız. Ana karakterimiz, zekâsı ve itidalli halleriyle masadaki herkesi alt eden bir müzakere ustası. Lakin bu iş yalnızca kelamla kazanılmıyor; art planda oyunlar, tehditler ve çıkar çatışmaları var. Her kısımda yeni bir muahede masaya geliyor ve her kezinde “bu iş tamam” derken işler bilakis dönüyor.

Hapisten yeni çıkan ana karakterimiz, geçmişte kendisine ihanet edenlerden tek tek hesap sormaya karar veriyor. Fakat bu yalnızca kaba kuvvetle yürümüyor; zekice planlar, ittifaklar ve bazen de düşmanla dost olma zaruriliği devreye giriyor. Dövüş sahneleri o denli sert ve süratli ki, izlerken yumrukların sesini hissediyorsun. Karanlık atmosfer, yağmurlu sokaklar ve daima tetikte olma hali, dizinin temposunu hiç düşürmüyor. Ortada gelen flashback’lerle karakterin neden bu kadar öfkeli olduğunu öğrendikçe, ona hak vermeye başlıyorsun.

Lee Jong-suk’un canlandırdığı karizmatik avukat, genç yaşına rağmen hem mahkeme salonunda hem de medyada isminden kelam ettiriyor. Her dava, yalnızca hukuksal bir gayret değil; tıpkı vakitte insanların hayatına dokunan, duygusal tarafı da olan öyküler. Kentteki güç istikrarları, kirli bağlantılar ve “kazanmak için her yol mubahtır” anlayışına karşı verdiği gayret, her kısımda tansiyonu yükseltiyor. Bir yandan adalet peşinde koşuyor, bir yandan da kendi özel hayatında fırtınalar kopuyor.

Başroldeki bayan karakterimiz o denli bir dolandırıcı ki, kurbanları dolandırıldıklarını fark ettiklerinde bile ona hayran kalıyorlar. Yaptığı her iş, adeta bir sanat yapıtı üzere planlanmış; geçersiz kimlikler, harika kurgulanmış senaryolar, kusursuz kaçış planları… Fakat olaylar yalnızca eğlenceli bir “soygun” havasında değil; art planda geçmişinden gelen, onu bu hayata iten karanlık bir öykü var.

Fransız bir şef bir anda kendini Joseon Hanedanı’nda buluyor! Mutfakta çağdaş Fransız teknikleriyle, o periyodun klâsik Kore yemeklerini harmanlıyor. Doğal ki bu yalnızca yemek değil; saray entrikaları, aşk üçgenleri ve “bu adam nereden çıktı?” bakışlarıyla dolu bir öykü. Her kısımda o denli lezzetli sahneler var ki, izlerken canın yemek çekiyor. Romantizm dozu da tam kararında; yavaş yavaş gelişen bağlantılar, tatlı atışmalar ve yasak aşkın getirdiği tansiyon seni yeterlice içine çekiyor. Hem gözün hem gönlün doyuyor diyebilirim.

Bir seri katil, işlediği cinayetlerde geride neredeyse hiç iz bırakmıyor. Olayları çözmeye çalışan dedektif ise bu katille güya satranç oynar üzere ilerliyor. Her atağa karşı yeni bir atak, her ipucuna karşı yeni bir tuzak… Kısımlar ilerledikçe ikili ortasındaki ruhsal savaş o denli ağırlaşıyor ki, izlerken kimin bir adım önde olduğunu kestirmek zorlaşıyor.

Her kısımda farklı bir dava görüyoruz fakat asıl vurucu olan, bu davaların avukatların ve müvekkillerin hayatlarına nasıl dokunduğu. Bazen adalet yerini buluyor, bazen sistemin boşlukları yüzünden işler sarpa sarıyor. Ana karakterimiz, kendi geçmişindeki yanılgıları telafi etmeye çalışırken bir yandan da en şiddetli davalarda dimdik durmaya çalışıyor. Diyaloglar o kadar gerçekçi ki, izlerken güya sen de mahkeme salonundasın.