Bebekken 300 Kemiğimiz Varken Neden Yaş Aldıkça 206’a Düşüyor?
Bebekken sahip olduğumuz kemiklerin bir kısmı büyüdükçe kayboluyor mu dersiniz? Aslında durum tam olarak bu türlü değil! İnsan bedeni vakitle büyük bir değişim geçiriyor ve kimi kemikler birbirine kaynayarak daha güçlü yapılar oluşturuyor. Ancak bu süreç yalnızca çocuklukla sonlu değil, yaşlandıkça kemiklerimiz daha da zayıflıyor ve değişime uğruyor. Pekala, neden kemik sayımız azalıyor ve vakitle iskeletimiz kırılgan hale geliyor?
Kaynak 1, Kaynak 2
Yeni doğan bebeklerin kemikleri büsbütün gelişmemiştir ve kimi kısımları hala kıkırdak halindedir.
Kıkırdaklar vakitle sertleşerek kemiğe dönüşür ve birçok küçük kemik birleşerek daha büyük, daha güçlü kemikler oluşturur.
Özellikle kafatası, omurga ve el bileği bölgelerinde bu kaynaşma süreci epey yaygındır.
Örneğin, doğduğumuzda kafatasımız birbirinden başka kemik kesimlerinden oluşur. Kesimler, beynin büyümesine müsaade vermek için esnektir lakin vakitle birleşerek yetişkin bir kafatası haline gelir.
Aynı biçimde el ve ayak bileklerinde de çocukluk periyodunda daha fazla kemik bulunur.
Büyüme süreci tamamlandığında bu kemikler kaynaşarak daha sağlam yapılar oluşturur. İşte bu yüzden kemik sayımız 300’den 206’ya düşer.
Vücudumuzun kemik yapısı çocukluk ve gençlik devrinde daima olarak kendini yeniler.
Ancak yaşlandıkça bu süreç yavaşlar ve kemiklerin mineral yoğunluğu azalır. Bunun sonucunda kemikler daha kırılgan hale gelir ve osteoporoz üzere hastalıklar ortaya çıkabilir.
Yaşlanma sürecinde kemiklerde görülen en değerli değişikliklerden biri disk desikasyonu olarak bilinen olaydır.
Omurgamızdaki omurlar ortasındaki jelimsi diskler vakitle sıvı kaybeder ve küçülür. Hem omurganın esnekliğini azaltır hem de uzunluk kısalmasına neden olur.
Bunun yanında, eklemlerdeki sıvılar da azaldığı için hareket kabiliyetimiz düşer. Eklem kıkırdakları aşındığında, kemikler birbirine sürtünmeye başlar ve bu da ağrılı eklem rahatsızlıklarına yol açabilir.
Kemiklerin yaşlanma süreci yalnızca dış etkenlerle değil, genetik faktörlerle de belirlenir.
Örneğin, Werner sendromu ismi verilen genetik bir hastalık, bedendeki hücrelerin yaşlanmasını hızlandırır ve kemiklerin erken yaşta zayıflamasına neden olur. Ayrıyeten kemiklerin iç yapısını oluşturan kolajen yaşlandıkça değişime uğrar ve daha kırılgan hale gelir.
Kemiklerin içinde mikroskobik çatlaklar meydana gelir ve beden bu çatlakları onarmakta zorlanır. Bunun sonucunda yaşlı bireylerde kırık riskinin artması kaçınılmaz olur.
Yaşlanma süreci, kemik yoğunluğumuzu ve gücümüzü vakitle azaltarak iskeletimizi daha kırılgan hale getirir.
Bu nedenl, kemik sıhhatimizi korumak için kalsiyum ve D vitamini açısından güçlü beslenmek, tertipli antrenman yapmak ve sağlıklı ömür alışkanlıkları edinmek epeyce değerli.
