Bazı İnsanlar Nasıl Oluyor da Kulaklarını Rahatça Oynatabiliyor?
Kulağını oynatabilen insanları izlerken “Nasıl yapıyorsun?” diye sorduğunuz oldu mu? Şayet siz de aynanın karşısında denemelere karşın kıpırdatmayı başaramayanlardansanız, yalnız değilsiniz. Her beş şahıstan sadece biri bu hareketi şuurlu olarak yapabiliyor. Pekala, bu yetenek neden kimi insanlarda varken kimilerinde yok? Bunun sebebi genetik mi, hudut sistemimiz mi yoksa yalnızca kaslarımız mı?
Kaynak 1, Kaynak 2
Kulağını oynatabilen insanların bu hareketi yapmasını sağlayan auriküler kaslar, dış kulağı kafatasına ve saçlı deriye bağlayan üç özel kas kümesinden oluşuyor.
Ön auriküler kas kulağı öne gerçek çekerken, üst auriküler kas kulağı hafif üst kaldırıyor. Art auriküler kas ise kulağı geriye gerçek itiyor. Her beşerde bu kaslar bulunuyor lakin bunları şuurlu olarak çalıştırabilenlerin sayısı epeyce az. Temel sebebi, bu kasları denetim eden hudut ilişkilerinin birçok beşerde şuurlu kullanım için gereğince güçlü olmaması.
Bağlantılar çoklukla yüz hududu (fasiyal sinir) tarafından yönetiliyor ancak birçok insan için bu kaslar otomatik olarak çalışmıyor. Yani kaslar orada lakin beyin onları harekete geçirmek için gerçek sinyalleri gönderemiyor.
Kulağını oynatabilen birinin ebeveynlerine bakıldığında, birden fazla vakit en az birinin de birebir yeteneğe sahip olduğu görülüyor.
Ancak genetik tam manasıyla belirleyici değil. 1949 yılında yapılan bir araştırma, kulak oynatabilen bireylerin birçoklarının bunu bir aile üyesinden aldığını gösterse de birtakım olaylarda ebeveynlerin hiçbirinde bu yeteneğin bulunmadığı tespit edildi. Şayet büsbütün genetik bir özellik olsaydı, yeteneğin daha yaygın olması beklenirdi.
Beynimizdeki birtakım hudut yolları şuurlu denetim altında olabilirken, kimileri büsbütün otomatik çalışıyor. Kulağını oynatabilen şahıslarda, hudut yolları şuurlu denetim edilebilecek biçimde gelişmiş olabilir.
Günümüzde auriküler kaslar, apandisit üzere işe yaramayan evrimsel kalıntı olarak kabul ediliyor.
Ancak kulağını oynatabilen şahıslar için bu yetenek büsbütün gereksiz olmayabilir. Avustralya’daki Monash Üniversitesi’nden sinirbilimci Jerome Maller, kulağını oynatma hareketinin beyindeki hudut yollarını güçlendirebileceğini ve nöroplastisiteyi artırarak felç üzere durumlar sonrası güzelleşmeye yardımcı olabileceğini öne sürüyor.
Çünkü kulağını oynatmak, öteki motor maharetlere kıyasla daha karmaşık bir hudut ağı gerektiriyor ve bu da beynin farklı kısımlarını harekete geçiriyor.
Bilim insanları, teorik olarak herkesin bu hareketi öğrenebileceğini düşünüyor.
Çünkü gerekli kaslar ve hudut irtibatları esasen var lakin birçok beşerde şuurlu denetim eksik olduğu için harekete geçirmek güç. Kulağını oynatmayı öğrenmek isteyenler için en yeterli tekniklerden biri ayna karşısında kaş, çene yahut yüz kaslarını hareket ettirerek kulak kaslarını keşfetmeye çalışmak. Kimi beşerler, yıllar süren eforlarla bu yeteneği sonradan kazanabiliyor.
Tabii bunu öğrenmeye ne kadar gerek var? Orası size kalmış!
