Hayatta kimi sözler vardır ki, herkesin zihninde farklı bir fotoğraf canlandırır. “Başarı” da onlardan biridir.Kimi için muvaffakiyet, yüksek cirolar ve mükafatlar; kimi için özgür vakit, seyahat ya da hayalini kurduğu ofistir. Ancak ne enteresandır ki, birden fazla vakit muvaffakiyete dair resmi dışarıdan çizeriz.Oysa gerçek fotoğraf, içeriden, ruhun sessiz atölyesinde yapılır.Girişimcilik dünyasında çok sayıda tepe kıssası dinledim. Kimileri rakamsal olarak parlaktı lakin öykünün sahibinin gözlerinde yorgunluk vardı. Kimileri ise mütevazı görünüyordu ancak sahibinin içinden taşan huzur, o kıssayı altın çerçeveye alıyordu.İşte o an anladım ki muvaffakiyet, sırf neye ulaştığınla değil, o seyahatte kim olduğunla ölçülür ve burada devreye “başarının ruhsal anatomisi” girer.
Başarıya Farklı Bir Pencereden Bakmak
Yıllardır başarıyı sayılarla, ödüllerle, pazar hissesiyle ölçmeye alıştık. Gayelerimizi Excel tablolarında sayılarla belirledik, ilerlememizi grafiklerle takip ettik, kendimizi bazen satış sayıları kadar bedelli sandık. Matematik iş dünyasında kıymetli bir lisan konuşur, yatırımcıyı ikna eder, piyasa hissesini gösterir. Lakin bir gün geliyor ve insan fark ediyor: En yüksek cirolar bile bazen içini boş bırakabiliyor, en büyük alkışlar bile ruhunu beslemeyebiliyor.
Çünkü muvaffakiyet, sırf dışarıdan görünen bir tepe değildir, içeriden yaşanan bir bütünlük halidir.O bütünlük, görünmeyen lakin seni ayakta tutan bir yapıdan ruhsal bir anatomiden beslenir.
Ruhsal anatomiyi görmezden gelen bir teşebbüsçü, tıpkı kaslarını çalıştırıp iskelet sıhhatini ihmal eden bir sportmen üzeredir; kısa vadede güçlü görünür fakat uzun vadede çökme riski taşır. İşte bu yüzden, dışarıdan parlayan birçok muvaffakiyet öyküsünün içinde sessiz bir tükenmişlik gizlidir.
“Her işin bir matematiği olduğu üzere her muvaffakiyetin da bir ruhu vardır.”
İşin matematiği seni sonuca götürür, lakin muvaffakiyetin ruhu seni yolda fiyat.
Matematik yararı gösterir, ruh ise manası verir.
Rakamlar seni alkışlatabilir, fakat ruhun seni yaşatır.
Ruhla Senkronize Çalışmak
Spiritüel bakış açısına nazaran muvaffakiyet, yalnızca “bir maksada ulaşmak” değil, o gayeye yürürken kendi bütünlüğünü, bedellerini ve enerjini koruyabilmektir.
Bazen bu, yanlışsız yatırımcıyı bulmaktan ya da büyük bir satış yapmaktan çok daha değerlidir.
Paulo Coelho’nun dediği üzere:
“Bir gayeye gerçek yürürken attığın her adım, o amacın bir kesimidir.”
Aslında muvaffakiyet, varış noktasında değil, yolun kendisindedir.Bir teşebbüsçü için bu, sabah masasına oturduğunda, birinci müşterisine samimiyetle hizmet ettiğinde, grubuna inanç aşılayan bir cümle kurduğunda ortaya çıkabilir.
Başarı Orkestrası
Eğer yaptığın iş seni sadece maddi değil, manevi olarak da besliyorsa, o muvaffakiyet kalıcı olur.
Ben buna “ruhunla senkronize çalışmak” diyorum.
Tıpkı bir orkestra gibi…
Eğer ruh ve iş ahenk içinde çalmazsa, ortaya çıkan müzik ne kadar teknik olarak yanlışsız olsa da dinleyeni etkilemez.
Bir meditasyon eğitmeni teşebbüsçü bana şöyle demişti:
“Günümün en güzel yatırımını sabah sessizlikle başlatarak yaparım. Zira sessizlik bana hakikat kararları verecek berraklığı kazandırır.”
Modern iş dünyasında muvaffakiyet çoklukla süratle, agresif stratejilerle ve daima hareket hâlinde olmakla özdeşleşiyor.Oysa ruhsal anatomide muvaffakiyetin en güçlü kaslarından biri “içsel duruş kası” dır.Bu kası güçlendirmek, bazen durmayı, derin nefes almayı, kendini duymayı gerektirir.
Bunu bir spor analojisiyle düşün. Yük kaldırırken, kaslar kadar “denge” de değerlidir. Şayet istikrar kasların zayıfsa, tartısı kaldırabilirsin lakin denetim edemezsin. İşte iş hayatında da “içsel duruş” tam olarak bu istikrar kasıdır.
Bir CEO tanıyorum, şirketi milyon dolarlık projeler yönetiyor fakat o, her sabah 20 dakikasını hiçbir şey yapmadan sessizlikte geçiriyor. Diyor ki:
“O 20 dakika, günün geri kalanında attığım her adımın pusulası oluyor.”
Bir öbür teşebbüsçü, haftada bir gününü büsbütün işten bağımsız geçiriyor. Telefonu kapalı, mailler kapalı… O gün yalnızca kendisiyle vakit geçiriyor, tabiata çıkıyor yahut fotoğraf yapıyor. Sonuç mu? Pazartesi sabahı masaya çok daha yaratıcı fikirlerle oturuyor.
Çünkü içsel duruş kası, lakin durduğunda ve sessizleştiğinde güçlenir.Bu duruş, seni kriz anlarında paniğe kapılmaktan, fırsat anlarında ise telaşlı davranıp yanlış adımlar atmaktan korur.
“Bazen en süratli ilerleyiş, yerinde durmayı öğrenmekle başlar.”
Yorgunluğun En Ağır Hali
Başarıyı sadece dış maksatlarla tanımlayanlar, birden fazla vakit içsel tatminsizlikle karşılaşır.
Bir dostumun sözleri hâlâ kulaklarımda.
“En tehlikeli yorgunluk, ruhun yorgunluğudur. Onu hiçbir tatil toparlamaz.”
Bu yüzden tempon ne kadar ağır olursa olsun, enerjini yenileyecek küçük ritüeller edinmek koşuldur.Sabah yürüyüşü düzgün bir alternatif olabilir, günün birinci saatlerinde yapılan bir meditasyon, ya da sevdiğin bir müzik eşliğinde kahve içmek…
Başarının Dört Omurgası
Kendi deneyimim bana şunu öğretti. Başarıyı taşıyan ruhsal yapı, dört temel omurga üzerinde yükselir:
Niyetin saflığı
Attığın her adımın gerisinde pak bir niyet olmalı. Yalnızca “kazanmak” için değil, tıpkı vakitte bedel katmak, yarar sağlamak, iz bırakmak için yola çıkmak… Saf niyet, yolda karşılaşacağın pürüzleri daha kolay aşmanı sağlar zira seni içten besler.
Emeğin dürüstlüğü
Başarı, alın teriyle yoğrulmadığında kırılgandır. Dürüst emek, seni hem kendine hem de işine karşı güçlü kılar. Yan yollardan gitmek bazen daha süratli sonuç verir üzere görünür fakat uzun vadede omurganı zayıflatır.
Enerjinin berraklığı
Ruhunun berrak olması, aldığın kararların netliğini belirler. Enerjini kirleten münasebetlerden, seni tüketen ortamlardan uzak durmak; zihnini ve kalbini pak tutmak, iş hayatında en az strateji kadar değerlidir.
Şükrün sürekliliği
Sahip olduklarının farkında olmak ve bunun için minnet duymak, sana güçlü bir iç huzur verir. Şükür, başarıyı hem çeker hem de korur. Zira şükreden zihin, eksikten çok var olana odaklanır.
Bu omurgalar sağlam olduğunda, iş hayatındaki fırtınalar seni sarsabilir ancak deviremez.Çünkü temelin sadece yararlara değil, içsel kıymetlere dayanır.“Başarı, ruhunun gülümsemesidir, onu göremezsin lakin hissedersin.”
Okuyucuya İçsel Davet
Şimdi senden tek bir şey istiyorum:
Başarı dediğinde aklına gelen birinci üç şeyi düşün.Belki bir otomobil, tahminen kendi işinin işvereni olmak, tahminen de özgür vakit.
Ama kendine şu soruyu sor:
“Bu maksatlar ruhumu da besleyecek mi?”
Bir akşam, telefonunu sessize al, gözlerini kapat, sessizlikle baş başa kal.İş hayatının telaşını, sayıları, e-postaları bir kenara bırak.Sadece kendine şu soruyu sor:“Ben bu yolda kendimle barışık mıyım?”
Eğer karşılığın “evet” ise, ne keyifli sana.Değilse, işte asıl değişim o anda başlar.
Başarı, diğerlerinin gözünde bir unvan değil, kendi ruhunda bir huzur hâlidir. O huzuru bulduğunda, attığın her adım daha güçlü, aldığın her karar daha berrak olur.
Sen kendi ruhunu doyurduğunda, muvaffakiyet seni bulur.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün müelliflerinin özgün fikirleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir.
