Beşiktaş için bu maç tahminen de bu dönemin en önemli maçıydı. Lig’de üçüncü olması büyük tesadüflere bağlıyken UEFA Kupasına katılması için Türkiye Kupasını kesinlikle alması gerekiyordu. Bu maksat uzak bir gaye de değildi.
Şimdi bu mağlubiyete neden olan dört faktörü inceleyelim:
Şimdi bu hezimete neden olan dört faktörü inceleyelim:
1. SOLKSJAER’İN YANLIŞ OYUNCU TERCİHLERİ:
Galatasaray maçında başarılı olan oyun taktiğini bu maçta da denemesini anlayabilirim. Lakin takım tercihini anlamakta zorluk çekiyorum:
Şayet grubun şampiyonluk bahtı olsaydı alana yedek oyuncularla çıkmasını, esas kadrosunu lig maçına saklamasını anlayabilirdik. Kaleye Ersin’i, stopere Tayyip Talha’yı alması anlaşılır üzere değil. Paulista’yı takıma alıp, birinci 11’e almaması büyük küsurdu.
Hocanın bu yanlış takım tercihi yenilgisi hazırlayan birinci faktördü.
2. TAYYİP TALHA’NIN ACEMİLİĞİ:
Tayyip Talha’nın son adam olarak müdahalesini üçüncü lig’deki futbolcular bile yapmaz. O durumda rakibini bıraksa muhtemelen gol vuruşunu yapamayacaktı. Bir anda düzgün oynayan ekibi 10 kişi bırakarak mağlubiyetin en değerli faktörü haline geldi.
Sakatlık öncesi umut vadeden Tayyip, sakatlık sonrası farklı bir oyuncuya dönüşmüş. Bu kadroda oynayabilmesi için kendisini çok geliştirmesi lazım. Önümüzdeki dönem kiralık olarak yollanmasında fayda var.
3. HAKEM FAKTÖRÜ:
Beşiktaş Liderinin TFF’ye savaş açması ve Galatasaray lobisinin MHK’daki aktif rolü sayesinde, Galatasaraylılığı tescillenmiş olan Atilla Karaoğlan’ın bu maça bilhassa atandığını düşünüyorum.
Karaoğlan’ın Beşiktaş karnesi hayli zayıf. Bulduğu her fırsatta Beşiktaş aleyhine karar vermeyi prensip edinmiş bir hakem!
Gedson’un ceza alanı içiresinde düşürülmesinde penaltıyı vermemesi, bu türlü değerli bir hususta VAR ile konuşarak işi halletmesi, durumu seyretmemesi onunla ilgili görüşlerimizin haklılığını ortaya çıkartıyor. Muhtemelen VAR’a kararında haklı olduğunu, konumu net gördüğünü söyleyip, ekrana gitmeyi reddetmiştir.
Karaoğlan, futbolculara faulün çizgi üzerinde yapıldığını işaret ediyordu. O kadar futbol kurallarından bihaber ki çizginin, çerçevelediği alana dahil olduğunu bile bilmiyor. Ceza alanı çizgisi üzerinde yapılan her faul penaltı olarak kıymetlendirilir.
O penaltıyı verse ve Beşiktaş 2-1 geçse büyük ihtimalle maç bu sonuçla bitmezdi.
4. FUTBOLCULARIN CİDDİYETSİZLİĞİ
On kişi kalmak büyük kadrolar için çok fazla dezavantaj oluşturmaz. Johan Cruyff anılarını yazdığı kitapta, 10 kişi kalan ekibin futbolcular ortasındaki arayı kısaltarak ve topa daha çok sahip olarak bu dezavantajın avantaja dönüştürülebileceğini anlatıyor. Beşiktaş ise oyunu daraltacağına daima kanatlardan oynayarak oyunu genişletti. Böylelikle oyun üstünlüğünü rakibe verdi.
Barcelona’yı borç batağından alıp, dünya kulübü haline getiren yönetici Ferran Soriano’nun ortaya attığı bir formül var: Soriano başarıyı; (adanmışlık x denge) yetenek olarak tanımlıyor.
Adanmışlık: “başarıya ulaşmak için hiç gevşemeden ve ödün vermeden ortaya konan özgün ve ferdî irade” olarak tanımlanıyor. Yani bu irade ya da içgüdü, muvaffakiyet primi ya da disiplin cezası üzere dış etkenlere bağlı bir davranış değildir. Adanmışlığın temelinde galibiyete inanç ve özgüven vardır. Adanmışlık bulaşıcıdır, ekip arkadaşlarına da sirayet eder.
Denge: “takımın düzgünlüğü için her oyuncunun üzerine düşen vazifesi anlaması ve benimsemesidir. İstikrarın desteği, her bireyin ekipteki rolünü anlaması ve kabullenmesidir.”
Beşiktaşlı futbolcular ortasında ne adanmışlık duygusu taşıyanı ne de istikrar ögelerini göremedim.
Benim gördüğüm bir öbür eksiklik ise bu kadroda bir başkanın olmaması. Grupta bir önder olsa, adanmışlık hissini başka arkadaşlarına da bulaştırıp, grubu bir anda toparlayabilirdi.
Sonuçta Göztepe’nin gücünü dikkate alırsak, Beşiktaş’ın bu kadrosu değil 10 kişi, 9 kişi ile yenmesi bile sürpriz olmazdı.
Yazık oldu! Yazıklar olsun!
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün muharrirlerinin özgün fikirleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
