Aşk Her Şeye Değer! Uzak Mesafe İlişkisinin Zorluğunu Anlatan Buram Buram Hissettiğimiz 12 An

Yolda el ele tutuşan bir çift görünce gözlerin dolar. Bu kadar kolay ve olağan bir şeydir ancak sizin için o an ulaşılmazdır. İçinde bir hüzün, bir hasret yükselir. O kadar sıradan bir an üzere görünür ki dışarıda ancak sana dokunan tarafı çok derindir.

Arkadaşlarınla çıktığın çift buluşmalarında, etrafındaki herkesin keyifli sohbeti ve gülüşmeleri ortasında bir boşluk hissedersin. İçinde, ‘Keşke o da burada olsaydı,’ diye geçer. O an, etrafını saran kalabalığa karşın yalnız hissedersin. Güya bir eksik var, bir modül eksik. Onunla olsaydın, her şey daha farklı olurdu, daha tamamlanmış hissederdin. Beşerler sohbet ederken, senin gözlerin uzaklara dalar, o eksikliği bir an daha derinden hissedersin.

Gidenin adımları ağırlaşır, her bir adımda kalbin biraz daha kırılır. Kalanda ise, yüreğinde acı bir sancı, boğazında bir düğüm kalır. Yanında olduğun her anın tadını çıkaramazsın zira daima o anın sonunun geleceğini hesaplarsın. Bu fikir, senin her gülüşünü, her dokunuşunu yarım bırakır. İçinde, o ayrılık vakti yaklaşırken, her şeyin tadı kaybolur.

Birlikte olduğunuzda, her anın pahası daha da artar. O anların değerini daha yeterli anlarsınız; zira ne vakit bir ortaya gelseniz, vaktin nasıl geçtiğini anlayamazsınız. Konuşmalar, gülüşler, sessiz anlar… Hepsi birbirine karışıp, bir bütün olur.

Ne manzaralı arama ne de iletileşmek yetmez. Ekranda gördüğün yüz, o kadar yakın olsa da, hala aradığın o gerçek dokunuşu, o gerçek hisleri veremez. Sesini duymak, gülüşünü izlemek nimettir lakin bir adım daha atıp, yanındayken o inancı ve huzuru hissetmek çok farklıdır. Ekranın soğukluğu, her vakit bir aralık bırakır.

Hasta olduğunda yanında olamamak, o anları uzaktan izlemek, ellerinle dokunamadığın, sarılamadığın için kendini çok çaresiz hissedersin. Ona kendine güzel bakmasını söylemek, geçmiş olsun demek kâfi gelmez; onun yanında olamamak, kalbini sıkıştırır. Bu anın yüküne karşı koyamazsın..

Tiyatrolar, gezilecek yerler, yapılacak planlar… Hepsi kafanda biriken hayaller ve isteklerdir. Fakat bir türlü vakti bulamazsın. Hayat bir koşuşturma, işler birikir, sorumluluklar peşinden sürüklerken bu planların ertelenmesi daima bir eksiklik bırakır. Birlikte gitmek istediğiniz tiyatro oyununun, keşfe çıkmak istediğiniz o kentin hayalini kurar durursunuz, fakat bir türlü o fırsat gelmez.

Birlikte olacağınız vakti dört gözle beklerken, vaktin ne kadar yavaş geçtiğini hissedersiniz. ‘Bir ay sonra, iki ay sonra…’ derken, her geçen gün bir ömre bedel olur.

Birlikte vakit geçirmek, öylesine bedelli ve lüks bir şey ki, birebir anda bir sineması izlemek bile büyük bir memnunluk kaynağı olur. Lakin bu küçük keyifli an, seni bir o kadar yorar. Araların farkını hissedip, içindeki boşluğu biraz daha büyütür.

Geceleri uyurken, karanlıkta yalnız kalırsın ve ona sarılmanın hayalini kurarsın. Yatak, bir mühlet sonra alıştığın soğuk tarafına seni çağırsa da, yalnızca onun sesini duymak bile içindeki boşluğu bir nebze olsun doldurur.

O an, içindeki her şey ona yönelir lakin bir yandan da kocaman bir boşluk oluşur. Zira her şey, yalnızca onunla tamdır. O eşyalar, seni ona yaklaştırır üzere görünse de, ara daha da büyür. Hangi kokuyu duyarsan duy, hangi modülde izini bulsan da, eksiklik daima seni takip eder. O an, sadece onun yanında hissettiğin huzuru ararsın.

Bu alaka size en çok birbiriniz için sabırlı olmayı öğretmiştir. Uzak uzaklık, her an daha fazla sabır gerektirir lakin aslında her zorluk, sevdanızın ne kadar güçlü olduğunu gösterir. Aralıklar bir mahzur üzere görünse de, aslında ikinizi birbirinize daha yakın yapar. Her bekleyiş, her ayrılık, aşkınızı büyütür, derinleştirir. Zira kalbiniz bir ortaya geldiğinde, uzaklık sadece bir sınavdır; bu sınavı geçmek, sevginizin her gün daha fazla büyümesini sağlar. Gerçek sevgi, vakitle, arayla ve sıkıntı anlarla şekillenir. Ve ne vakit birbirinize kavuşsanız, tüm bu bekleyişin ve sabrın değdiğini hissedersiniz. Zira aşk her şeye kıymet.