Hiç ‘hiçbir sorun yoktu ki’ diyen bir çifti ayrıldıktan sonra gördünüz mü? Ya da en yakın arkadaşınız ağlayarak ayrılığı anlatırken siz içinizden ‘Zaten kaç yıldır gidiyordu bu ilişki…’ dediniz mi? İşte bilim tam olarak bu hissi kanıtladı. Zira araştırmalar, bağlantıların sona ermeden evvel geçtiği o sessiz lakin tehlikeli evreyi net bir biçimde ortaya koyuyor. Ne yazık ki bir kere o noktaya gelindiyse artık geriye dönüş neredeyse imkansız.
Araştırmacılar, alakanın ne vakit bittiğini matematiksel olarak hesapladı.
Almanya’daki Johannes Gutenberg Üniversitesi’nden kişilik psikolojisi uzmanı Janina Bühler, “Zamanla sona eren ilgileri daha yeterli anlamak için farklı ülkelerden dataları birleştirdik.” diyerek başladıkları çalışmanın ayrıntılarını paylaştı. Almanya, Hollanda, Avustralya ve İngiltere’den toplam 11.000 şahıstan elde edilen bilgiler, bağların ne vakit berbata gittiğini incelemek için kullanıldı.
Sonuçlar hayli netti, alakalar ekseriyetle memnun başlıyor ve yaklaşık sekiz yıl boyunca yavaş yavaş düşüşe geçiyor. Düşüşün akabinde bir geçiş noktasına ulaşılıyor ki işte asıl kırılma tam da burada yaşanıyor. Bu noktadan sonra memnuniyet süratle azalıyor ve çiftler ayrılığa hakikat kaçınılmaz bir formda sürükleniyor.
İşte bu noktaya bilim insanları ‘geçiş noktası’ diyor. Bu geçişten sonra alakadan duyulan tatmin, ani bir biçimde düşüşe geçiyor ve çiftler, ortalama bir ila iki yıl içinde kesin bir ayrılıkla süreci noktalıyor.
Kötü haber şu: O noktaya gelmiş olabilirsiniz ve farkında bile olmayabilirsiniz.
Araştırmacıların terminal evre dediği bu dönüm noktası, münasebetin doğal iniş çıkışlarından farklı olarak, memnuniyetin artık kalıcı formda düşmeye başladığı andır. Artık çiftler eskisi kadar memnun hissetmez, fakat meseleleri da net olarak adlandıramaz. Bireylerden biri, bazen de her ikisi bu düşüşü fark edemez ya da görmezden gelir.
Ancak bilimsel datalara nazaran, bu nokta geçildikten sonra münasebetin kurtarılması epeyce zorlaşıyor. En farklı bulgu ise şu; başarılı yani kalıcı alakalarda bu geçiş hiç yaşanmıyor.
O noktaya gelindiyse, ne yapılmalı?
Bühler’e nazaran ilgiyi kurtarmanın anahtarı, geçiş noktasına gelmeden evvel harekete geçmekten geçiyor. Memnuniyetteki küçük azalmaları erkenden fark etmek, açık irtibatla yaklaşmak ve problemleri ötelememek gerekiyor. “O zati geçer” diyerek susmak ya da bir şeyler eksilse de “idare ediyoruz” demek, bağlantıyı terminal evreye gerçek süratle itebiliyor.
Bu yüzden kıvılcımı söndürmemek, alevi tekrar yakmaya çalışmaktan çok daha tesirli. Kısaca bilim diyor ki: Münasebetler, bir gecede bitmez fakat bir noktadan sonra yavaş yavaş değil, süratle yok olur.
