Antalyaspor’la oynanan kupa maçı Beşiktaş için bir formaliteden ibaretti. Bu maçı kazanmanın maddi getirisi, grup lideri olarak bir üst çeşide çıkmanın avantajlarından yararlanabilmekti. Manevi getirisi ise, yeni teknik yönetici Solskjaer devrindeki yenilmezlik serisini sürdürmekti.
Bu maçla ilgili hafızamızda ortasında kalacak iki değerli olay; Arroyo’nun birinci golünü atması (Masuaku’nun ortasını da unutmayalım) ve Rafa Silva’nın gerektiği vakitte, gerektiği yerde ortaya çıkıp golünü atması idi; uzun vakittir bu türlü hoş bir gol izlememiştim.
(Görsel: sabah.com.tr)
Maç ile ilgili yazacak çok fazla şey yok; Beşiktaş oynadığı oyunla, daha birinci dakikadan itibaren, Antalyaspor’dan yiyeceği gol ya da gollerden bir fazlasını atabilecek güçte olduğunu göstermişti. Yenilen her gol taraftarı üzüyor lakin yeni bir teknik yönetici için yenilen gollerin de bedeli büyüktür. Her yenilen golde oyuncularının neleri yapamadığını ve zayıf yanlarını görüyor.
Görüyor da ne oluyor diyeceksiniz…
Solskjaer üzere hocaların GvB üzere hocalardan farkı, ısrarla oyuncularına evvel özgüven aşılaması, sonra da eksik ve zayıf yanlarını geliştirmesidir. Oyunculların GvB periyodundaki performansları ile Solksjaer periyodundaki performansları çok farklı. Joao Mario, Solskjaer öncesi oynadığı oyunla taraftarı çıldırtıyordu. Yeni devirdeki performansından herkes mutlu. Rafa Silva, Solskjaer öncesi periyotta oynadığı 16 maçta 2 gol, 1 asist yapmışken, yeni periyottaki performansını 7 maçta 5 gol, 4 asiste yükseltti.
Solskjaer, Beşiktaş’ın temel prensiplerini ve ideolojisini özümsemiş; ‘hakkı ile kazanmaktan, sonuna kadar savaşmaktan’ bahsediyor. Bu çok güzel! Ancak bundan daha hoş olanı, bu unsurları ve ideolojiyi oyuncuların da özümsemesi için gayret sarf ediyor. Oyuncuların bu prensipleri kavraması çok kıymetli. Bu prensipleri kavrayan oyuncular, taraftarın stadyumdaki beklenti ve yansılarını de daha güzel anlarlar.
Solskjaer yalnızca yeterli bir hoca değil, birebir vakitte yeterli bir insan. Her fırsatta, ‘biz beşerlerle çalışıyoruz’ diyerek futbolcuların da birer insan olduğunu, onların da meseleleri olabileceğini ima ediyor. Egzersizlerde her biri ile başka ayrı ilgilenmesi, evvelce mühlet alamayan tüm oyunculara mühlet vermesi, onun bu insani yaklaşımındandır.
Darüşşafaka’dan sınıf arkadaşım Adnan Şenel, Solskjaer’in bu insani istikametini Beşiktaş Taraftar sayfasında şöyle söz etmiş. Altına imzamı koyarak paylaşıyorum:
“Solksjaerin maçtan sonraki basın toplantısını izlemişsinizdir. Başarılı olur yahut olmaz, onu bilemem. Lakin işin en hoş yanı, düzgün hocalığının yanında, Beşiktaş’ın dürüst, alçakgönüllü ve vakur duruş ideolojisini teğe bir motamot temsil eden bir adam olmasıdır. Adam, Beşiktaş’ın oyunundan fazla, Beşiktaşlı oyuncuların otelde nasıl kaliteli davranarak otel çalışanı tarafından sevildiğini, takdir edildiğini ve maça alkışlanarak uğurlandığını gururla söyledi. Hangi hoca bu ince ayrıntısı görür? Ayrıyeten, ‘Oyunumuzu beğenmeyenler maçımıza gelmesin!’ diyen bir küstahlıktan, her maçın akabinde taraftara teşekkür eden ve ‘Lütfen bizden dayanaklarını hiç esirgemesinler’ diye rica eden bir asalete geçtik…”
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün müelliflerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
