Yılanlar, tabiattaki en etkileyici avcılardan biridir. Zehirli olanları, avlarını saniyeler içinde etkisiz hale getirebilir. Lakin akıllara enteresan bir soru geliyor: Kendi zehirlerine maruz kalsalar ne olurdu? Bu durum onların hayatta kalmasını nasıl etkilerdi? Gerçek yanıt, iddia ettiğinizden çok daha değişik olabilir!
Yılanlar avlarını zehirlemek için özel bezlerinde üretilen güçlü toksinleri kullanır. Zehir, ısırık yoluyla avın bedenine enjekte edilir ve çoklukla hudut sistemini yahut kan sirkülasyonunu etkileyerek avı felç eder.
Ancak yılanlar, kendi tiplerinin zehrine karşı doğal bir bağışıklığa sahiptir. Bunun sebebi, yılanların hayatları boyunca sık sık birbirleriyle çatışmaya girmeleri!
Özellikle çiftleşme devirlerinde yahut bölge kavgalarında yılanlar birbirlerini ısırabilir. Şayet kendi cinslerinin zehri onlara ziyan verseydi, bu çeşitlerin jenerasyonunu sürdürmesi epeyce sıkıntı olurdu.
Kendi tiplerinin zehrine karşı bağışıklıkları olsa da farklı çeşitlerden gelen zehirler için birebir durum geçerli değil. Örneğin, bir kobra diğer bir zehirli yılan tarafından ısırılırsa etkilenebilir.
Çünkü yılanların bağışıklık sistemleri yalnızca kendi cinslerine karşı müdafaa sağlar, öteki tiplerin farklı bileşenlere sahip zehirleri ise ölümcül olabilir.
Peki ya zehirlenmiş avı yediklerinde ne oluyor? Burada işin içine yılanların mideleri giriyor! Zehir, protein bazlı bir toksindir ve yılanların mide asitleri bu proteinleri parçalayarak etkisiz hale getirir.
Yani, bir yılan diğer bir yılanın zehirlediği bir avı yerse bile ziyan görmez. Bunun sebebi, yılan zehrinin sindirim yoluyla değil, sırf kan dolanımına girdiğinde tesirli olmasıdır.
