Hoca değişiklikleri genel olarak futbolcular üzerinde olumlu sonuç yaratır. Yeni gelen hocanın mesleği parlaksa, futbolcuların özgüvenleri artar, hocaya kendini göstermek için performanslarını zorlarlar.
Bu maç öncesinde, Beşiktaş’ın geçmiş maçlara göre daha düzgün futbol oynayacağını varsayım ediyordum ancak çok kısa vakit içinde, performanslarının bu kadar aratacağını hayal bile edemezdim.
(Görsel:Evrensel)
Hele ki, kümede hiç mağlubiyeti olmayan Athletico Bilbao’yu 4-1 üzere net bir skorla yeneceklerini hayalimde görsem inanmazdım.
Takımdaki bu değişim bizlere, GvB’un grubu yeterli çalıştırmadığını, onlarla yakından ilgilenmediğini göstermektedir. Ekibe o kadar çok fazla tatil müsaadesi veriyordu ki birtakım futbolcular, ‘futbolculuk mesleğim boyunca hiç bu kadar çok tatil yapmadım’ diyorlardı.
Serdar Topraktepe ise son derece hürmet duyduğum bir hoca lakin çok deneyimsiz. Ayrıyeten mesleği, futbolcularını etkileyecek seviyede değil. Şimdi UEFA A lisansı var. Bir an evvel UEFA Pro lisansı alması gerekiyor. Bu profildeki bir hocanın yıldız oyunculara kelam geçirmesi hayli zordur.
Galibiyetin getirdiği rahatlama ile sizlere maç yorumundan çok futbolcu-hoca münasebetleri üzerine birtakım alıntılar yapayım:
Barcelona’yı borç sarmalından çıkaran CEO’su Soriano, düzgün teknik yöneticisi şöyle tanımlıyor: “Takımının başarısına odaklanan, en adanmış kişi olmak zorundadır. Kendisi kulübe birinci gelen ve konuta son giden kişi olmak durumundadır.”
Arsen Wenger ise Teknik yöneticisi şöyle tanımlıyor: “Teknik adam seçkin bir sportmen üzere davranmalıdır. Bakımlı olmalı, içki yahut sigara kullanmamalı ve renkli gece hayatı olmamalıdır. Aksi takdirde, atletlerin bu türlü davranmasını sağlamak zorlaşır.”
Futbolcuların, kulüp tercihleri yaparken dikkate aldıkları değerli şartlardan biri teknik yöneticidir. Futbolcular en yetenekli ve seçkin teknik yöneticilerle çalışmak isterler. Hasebiyle teknik yöneticinin özgeçmişi futbolcular için çok değerlidir. Teknik yöneticinin geçmiş muvaffakiyetleri onlar için önemli bir iş birliği şartıdır. Geçmişinde büyük muvaffakiyetler elde etmişse daha çok hürmet duyar, daha disiplinli davranır ve verilen her misyonu tam bir ‘adanmışlık’ duygusu ile yerine getirmeye çalışırlar.
Teknik yöneticinin geçmişinde kadrosuna kazandırdığı şampiyonluklar ve kupalar çok değerlidir. Ancelotti ve Guardiola üzere pek çok milletlerarası muvaffakiyet kazanmış teknik yöneticilerin atletleri da mahallî liglerindeki şampiyonluklarla yetinmez, memleketler arası muvaffakiyetler hedeflerler.
Teknik yönetici olarak geçmiş başarısı olmayan, fakat etkin futbol hayatında kıymetli başarılara imza atmış Rijkaard üzere eski futbolcuların da itibarı epey yüksektir.
(Görsel:Fanatik)
Barcelona’nın emektar futbolcularından biri, Rijkaard ile çalışmasını şöyle anlatıyor: “Sürekli bağırmasına rağmen Van Gaal’e pek kulak asmazdım. Lakin Frank Rijkaard soyunma odasına girip konuştuğunda kendisini daima dinlerim, zira onun omuzunda üç yıldız taşıdığını bilirim. O, şampiyonlar ligi şampiyonluğunu üç sefer elde etmiş ve ben bunu hiç yaşamadım… İşte bu nedenle onu dinlerim.”
Bu kelamlar futbolcunun teknik yöneticisine bakış açısını çok hoş özetliyor. Bu alıntıları aktarmamın nedeni, önümüzdeki süreçte, kadronun alacağı sonuçlar ne olursa olsun, mevcut teknik yöneticimiz Ole Gunnar Solskjaer’i kayıtsız, koşulsuz desteklememiz gerektiğini vurgulamaktır. Kulüplerinde muvaffakiyet kazanan ve idol haline gelen hocaların tamamı mevcut kulüplerinde en az 3 sene sabredilen hocalardır. Beşiktaş’ın başarılı olmasını istiyorsak bizler de sabredeceğiz.
Maç yorumu için söyleyeceklerim ise şunlar:
Bu dönemin en çok keyif aldığım oyununu seyrettim. Kadro halinde koşuldu, kadro halinde gayret edildi. Ekibi bu dönem birinci defa rakip kaleye dik olarak giderken gördük. Berbat oynadığı diyebileceğim kimse yok. Çok bedelli bir üç puan alındı. Bir üst çeşide geçme mümkünlüğü artık daha yüksek. M.Tel-Aviv maçını kazansaydık, artık bir üst tıp garanti diyebilirdik. (Gel de GvB’a sinirlenme!)
Bu maç öncesinde en çok çekindiğim rakip futbolcu Nico Williams idi. UEFA Uluslar Ligi maçlarında İspanyol ulusal grubunu izlerken, Lamine Yamal ile Nico Williams’a hayran olmuştum. Kanatlardan yaptıkları bindirmelerle rakip defansları çok sıkıntı duruma düşürüyorlardı.
Ancak bu gece karşısında, Viking savaşçısı Jonas Svensson vardı. Svensson Williams’a adım attırmadı. Williams devayı kanat değiştirmekte buldu. Orada da karşısına Masuaku çıktı. Bence bu maçın bâtın kahramanı Svensson’du.
Svensson, çok üstün teknik özelliklere sahip bir futbolcu değil lakin inanılmaz derece üstün bir karakter. Ekibin en makûs oynadığı maçlarda bile disiplinden kopmayan, profesyonelliğin gerekliği yapan ender futbolcuydu. Bu yüzden de onu bu maçın saklı kahramanı seçtim.
Bu galibiyet Beşiktaş topluluğuna güzel olsun…
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar külliyen müelliflerinin özgün fikirleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
Kapak görseli:guclumanset.com
