Peçeteler Hazır mı? İzlerken Gözyaşlarını Asla Durduramayacağın 15 Film!

Almut (Florence Pugh) ile Tobias (Andrew Garfield) büsbütün tesadüfen tanışıyor. Uzun mühlet vakit geçiriyorlar, evleniyorlar falan. Çok tatlı bir aile kuruyorlar, anlayacağın. Lakin, bir gün Almut’un önemli bir hastalığı olduğu ortaya çıkıyor. Sonra duygusal olaylar gerçekleşiyor. Empati kurdurup ağlama krizine sokacak sinemalardan.

Üç kız kardeş baya uzun bir müddet akabinde, babalarının hastalanması nedeniyle bir orta geliyorlar. Babalarına bakarken birlikte vakit geçiriyorlar ve uzun vakittir görüşmedikleri için eski olaylar hakkında konuşup duygulanıyorlar. Babalarının son günlerinde birbirlerine dayanak oluyorlar ve bu duyguyu izleyiciye çok düzgün yansıttıkları için kendini ağlarken buluyorsun.

Elli (Maisy Stella) 18 yaşına girerken bir şenlikte mantar yiyor ve bir anda yaşlı haliyle karşılaşıyor. Yani şöyle düşün, doğum gününü kutluyorsun ve bir bakıyorsun ki her yeri kırışmış bir bayan sen olduğunu tez ediyor. Elli, yaşayacağı aşk ile ilgili şeyler öğreniyor ve buna çok üzülüyor. Zira meğersem bu aşk ona çok acı verecekmiş.

Harriet’in (Lucy Boynton) çok sevdiği birini kaybetmesinden sonra hayatı altüst oluyor. Fakat bir gün fark ediyor ki, muhakkak müzikleri dinlediğinde geçmişe dönebiliyor. Bu sayede kaybettiği sevgilisiyle yine anılar yaşayabiliyor. Başta çok hoş bir talih üzere dursa da, Harriet geçmişte kalıp kalmama konusunda büyük bir ikilem yaşıyor.

Gerçek olaylardan esinlenen sinemada, Brezilya’da askeri diktatörlük devrinde kaybolan eşi için gayret eden Eunice Paiva’nın öyküsü anlatılıyor. Eşini, yani hayat arkadaşını ararken hem devlet baskısıyla hem de derin bir yasla baş etmek zorunda kalıyor.

Homeros’un “Odysseia”sından uyarlanan sinema, Odysseus’un yıllar süren savaşlardan sonra konutuna dönüşünü anlatıyor. Lakin bu dönüş düşündüğün üzere zafer dolu değil; yorgunluk, pişmanlık ve ailesine kavuşma isteğiyle dolu. Ralph Fiennes’in canlandırdığı Odysseus’un yaşadığı içsel çatışmalar, Juliette Binoche’un oynadığı Penelope ile olan hasreti sinemaya değişik bir his katıyor.

Fransız müellif Françoise Sagan’ın ünlü romanından uyarlanan bu sinema, genç bir kızın yaz tatilinde babası ve onun sevgilisiyle yaşadıklarını anlatıyor. Başta keyifli ve özgür bir tatil üzere görünse de, vakitle kıskançlıklar, karmaşık hisler ve hüzün işin içine giriyor.

Stephen King’in romanından uyarlanan sinema, ölümcül bir yarış üzerine şurası. Genç erkekler yüzlerce kilometre boyunca durmadan yürümek zorunda, duraklayan ya da yavaşlayan çabucak eleniyor. Başta yalnızca bir yarış üzere görünse de, yol boyunca birtakım dostluklar kuruluyor ve olaylar da burada gelişiyor.

Yıllardır görüşmeyen bir baba ile kızı, bir sanat projesi sayesinde tekrar bir ortaya geliyor. Birinci başta ortalarındaki ara ve kırgınlık çok besbelli lakin vakit geçtikçe hisler ortaya çıkıyor. Geçmişin pişmanlıkları, söylenmemiş kelamlar ve hasret, baba-kız alakasını hem çok kırılgan hem de çok gerçek bir formda yansıtıyor.

Amerikalı genç bir bayan, Oxford’a eğitim için geliyor ve burada karizmatik bir profesörle tanışıyor. Başta romantik, masalsı bir aşk üzere ilerliyor lakin çok geçmeden profesörün ölümcül bir hastalığı olduğunu öğreniyor.

Dünya çeşidine çıkan genç bir bayan, seyahati sırasında hayatının aşkıyla tanışıyor. Birlikte geçirdikleri vakit heyecan, macera ve tutku dolu. Lakin sonra adamın ölümcül bir hastalığı olduğu ortaya çıkıyor. Sahiden duygusal sinemaların vazgeçilmezi ölümcül hastalık…

Bir kız çocuğu, hayatında ona gerçek bir anne üzere olan lakin kan bağı olmayan bir bayanla büyüyor. Ortalarındaki bağ o denli güçlü ki, her sahnede sevginin yalnızca biyolojiyle değil kalple kurulduğunu hissediyorsun. Bilhassa finalde yaşanan ayrılık, izleyiciyi nitekim çok üzüyor. Üzülmek istiyorsan kesinlikle izle.

Film, işitme engelli bir annenin hayatına odaklanıyor. Bebeğini büyütürken, işiten eşiyle ve etrafındaki beşerlerle irtibat kurmakta daima zorlanıyor. Bir yandan annelik sorumluluğu, öteki yandan anlaşılmamanın yalnızlığı onu çok zorluyor. Birden fazla sahnede, annenin sessiz dünyası seyirciye birebir hissettiriliyor.

Göçmen bir ailenin hayatını merkezine alan sinema, bilhassa çocuklarının yaşadığı zorluklara odaklanıyor. Ailenin en küçük çocuğu ADHD (dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu) ile çaba ediyor. Bu durum hem okulda hem de konutta büyük çatışmalara yol açıyor. Ebeveynler bir yandan geçim kaygısındayken, öteki yandan çocuklarına hakikat biçimde dayanak olmaya çalışıyorlar.

Film, boşanma sürecindeki bir ailenin kıssasını anlatıyor. Anne ve baba yollarını ayırmaya hazırlanırken, çocukları bu durumun ortasında kalıyor. Sahneler genelde çocukların gözünden anlatıldığı için daha üzücü oluyor.