Sinirini Atmanın En İyi Yolu: Dövüş ve Kavga Dolu En İyi 15 Aksiyon Filmi!

Bu sinemada olay büsbütün karanlık bir hata dünyasında geçiyor. “Diablo” ismi herkesin korktuğu, gizemli ve tehlikeli bir karaktere ilişkin. Scott Adkins’in oynadığı adam, bu dünyanın içine istemeden çekiliyor ve bir anda hayatta kalmak için dövüşmek zorunda kalıyor. İş yalnızca sokak arbedeleriyle sonlu değil; mafyatik hesaplaşmalar, ihanete uğrama ve daima köşeye sıkışma hali var. Her adımda daha güçlü rakiplerle karşılaşıyor ve en büyük kapışma da Marko Zaror’un canlandırdığı sert ve acımasız bir dövüşçüyle oluyor.

Red Sonja aslında tam bir kılıç ve dövüş sineması. Öykü, kendi ayakları üzerinde duran, korkusuz ve intikam peşindeki savaşçı Sonja’nın seyahatini anlatıyor. Çocukken yaşadığı büyük bir trajedi onun bütün hayatını değiştiriyor ve artık tek maksadı var: intikam almak. Bu uğurda kılıcını eline alıyor ve karşısına çıkan herkesi devirmeye hazır hale geliyor. Sinemada fantastik öğeler var ancak işin özü tekrar arbede ve aksiyon. Sonja hem kılıç dövüşlerinde hem de birebir kapışmalarda rakiplerine karşı dimdik duruyor. Kanlı savaş alanları, göğüs göğüse dövüşler ve acımasız düşmanlarla dolu sahneler tam manasıyla adrenalini yükseltiyor.

Bu sinema, eski MMA dövüşçüsü Mark Kerr’in gerçek hayat kıssasından uyarlanıyor. Dwayne Johnson’ı (The Rock) farklı bir rolde izliyoruz; bildiğimiz kas gösterisi değil, hakikaten yıpranmış, hayatın tüm darbelerini yemiş bir adamın kıssası. Kerr, ringde “The Smashing Machine” olarak tanınıyor zira rakiplerini adeta paramparça eden inanılmaz bir gücü var. Lakin iş yalnızca ringde değil; asıl hengamesi kendi hayatında.

Bu sinema aslında yeni bir kıssa, yani eski sinemaların devamı üzere değil; daha çok Karate Kid kozmosunu tazeleyen bağımsız bir imal. Jackie Chan ve Ralph Macchio geri dönüyor ancak olay yalnızca nostalji değil. Yeni jenerasyon bir karakterin kendi seyahatini izliyoruz; bir gencin hayatta kalmak, kendini savunmak ve güçlenmek için karateye sarılışını anlatıyor. Sinemada klasik “usta-çırak” dinamiği var lakin daha yeni bir formda işlenmiş. Dövüş sahneleri hem eğitici hem de sahiden sert. Jackie Chan’in o kendine has esprili lakin teknik dövüş tarzıyla Ralph Macchio’nun daha disiplinli, saf karate anlayışı birleşince ortaya çok farklı bir güç çıkıyor.

ikâye Vietnam Savaşı’nın ortasında geçiyor lakin olay yalnızca askerler ve cephe değil. Bir keşif timi ormanın derinliklerine gönderiliyor ve orada insanlık tarihinin görmediği bir şeye rastlıyorlar: dinozorlar. Yani bir yanda Vietnam’ın kaotik savaş ortamı, başka yanda devasa yaratıklarla vefat kalım gayreti. Sinema aslında iki katmanlı bir hengame sineması üzere. Bir tarafta askerlerin birbirleriyle yaşadığı gerginlik, ihanetler, hayatta kalma gayreti; öbür tarafta dinozorlarla olan kanlı kapışmalar.

Bu sinema biraz farklı bir başta lakin dövüş ve aksiyon kısmı bayağı doyurucu. Kıssa, sıradan bir adamın başına gelen büyük bir talihsizlikle başlıyor. Hayatın yükünü taşıyan, zayıf ve ezik görünen bir karakter, bir kaza sonucu toksik atıkların içine düşüyor ve orijinal, korkutucu lakin birebir vakitte güçlü birine dönüşüyor: Toxic Avenger. Artık kimseye eyvallahı olmayan, grotesk görünümlü fakat inanılmaz güçlü bir anti-kahraman var karşımızda. Sinema boyunca hem kendi kimliğiyle savaşını hem de kenti pisliğe boğan yozlaşmışlarla hengamesini izliyoruz. Hengame sahneleri biraz abartılı, kanlı ve vakit zaman komik bile görünüyor ancak tam manasıyla bir aksiyon şöleni.

Film aslında iki polis memurunun sıradan üzere görünen gece vardiyasının, kentin en tehlikeli hesaplaşmalarından birine dönüşmesini anlatıyor. Başta kolay bir davete gidiyorlarmış üzere başlıyor ancak olaylar süratle denetimden çıkıyor ve kendilerini hem çetelerle hem de yozlaşmış sistemle karşı karşıya buluyorlar. Öyküde asıl vurucu nokta, polislerin yalnızca suçlularla değil, tıpkı vakitte hayatta kalmak için kendi sonlarıyla da dövüşmek zorunda kalması. Her hengame sahnesi “daha gerçekçi” bir formda işlenmiş.

Hikâye, büyük bir şirketin denetimini ele geçirmek isteyen acımasız bir kümenin, gökdelen üslubu bir binayı basmasıyla başlıyor. Birinci başta finansal bir kriz üzere görünüyor fakat işler anında silahlara, dövüşlere ve hayatta kalma çabasına kayıyor. Binanın içinde mahsur kalan çalışanlar ve yöneticiler, kendilerini kurtarmak için bir ortaya gelmek zorunda kalıyor. Lakin doğal ki herkes o denli “kahraman” değil; kaygılar, ihanetler ve çıkar çatışmaları da işin içine giriyor. En çok da göze çarpan kısım, dar koridorlarda ve ofis ortamında geçen hengame sahneleri. Masalar devriliyor, camlar kırılıyor, yumruklar ve tekmeler arkası arkasına geliyor.

Hikâye, Güney Amerika’nın derin ormanlarına keşif için giden bir grubun etrafında dönüyor. Lakin bu seyahat bir tabiat gezisi olmaktan çıkıp vefat kalım gayretine dönüşüyor zira ormanın saklı sahibi dev bir anakonda. Lakin iş yalnızca dev yılanla hudutlu değil. Grubun içinde bilinmeyen hesaplar, ihanetler ve çatışmalar var. Yani beşerler birbirine girerken, bir yandan da tabiatın acımasızlığıyla boğuşmak zorunda kalıyorlar. Bu da sineması yalnızca “yaratık korkusu” olmaktan çıkarıp, yumrukların, hengamelerin ve hayatta kalma içgüdüsünün ön planda olduğu bir aksiyon haline getiriyor.

Striking Rescue, Tony Jaa’nın kan ve nefes kesen bir intikam seyahatine çıktığı yepisyeni bir dövüş aksiyon sineması. Karısının ve kızının önünde işlenen bir kabahat onun hayatını paramparça ediyor ve ‘geri adım yok’ diyen bir intikam öyküsüne dönüşüyor. Tüm öfkesini ve yeteneğini sergilediği bu seyahatte, Jaa herkesi tek tek indirmeyi hedefliyor.

Steven Soderbergh’in elinden çıktığı için zati baştan farklı bir stili var. Öykü, bilinmeyen bir vazifeye çıkan bir CIA casusunun eline geçen “black bag” yani gizemli bir çanta etrafında dönüyor. Çantanın içinde ne olduğu başta tam bilinmiyor lakin herkesin peşinde koştuğu şey bu. O çanta yüzünden casus, hem memleketler arası komploların hem de ölümcül dövüşlerin ortasında kalıyor. Sinemada klasik casusluk öğeleri var: takipler, ihanetler, ikili ajanlar… Fakat asıl olay yakın dövüş sahnelerinde.

Hikâye, haksız yere mahpusa atılan Edmond Dantès’in intikam seyahatini anlatıyor. Yıllarca mahpusta kaldıktan sonra kaçar, kimliğini gizler ve “Monte Cristo Kontu” ismiyle geri döner. Ancak gayesi yalnızca geri dönmek değil; kendisini mahpusa atanlardan tek tek hesap sormaktır. Sinema boyunca intikam planı zekice işleniyor ancak asıl vurucu nokta dövüşler. Kılıç düelloları, dar sokaklarda geçen kovalamacalar, yumruk yumruğa hesaplaşmalar… Bilhassa finaldeki kapışma, kılıçların havada uçuştuğu, ter ve kanın birbirine karıştığı bir sahne. Yani romantik bir intikam öyküsü değil; çok daha sert ve arbede odaklı bir anlatım var.

Bu sinema, tam manasıyla nefes nefese bir kaçış öyküsü. Bahis, kapana kısılmış bir adamın özgürlüğünü geri kazanmak için verdiği vefatına uğraş üzerine heyeti. Baş karakter, devletin elinde tutulan eski bir casus. Kaçış planı başlıyor fakat işler planlandığı üzere gitmiyor; her köşede silahlı adamlar, her sahnede yeni bir tehlike var.

Konu, yeraltı dünyasında geçiyor. “Kurt” lakaplı bir dövüşçü, yanlış adamlara bulaştığı için hem polislerin hem de mafyanın maksadı haline geliyor. Bir yandan saklanmak zorunda, öbür yandan da hayatta kalabilmek için hengame etmekten diğer dermanı yok.

Hint sinemasının en sert aksiyonlarından biri. Kıssa, bir gangsterin etrafında dönüyor lakin o denli sıradan mafya öyküsü üzere değil. Ana karakter, yeraltı dünyasında herkesin korktuğu bir adam. Lakin öyküye dışarıdan bakan bir göz var: onun hayatını sinema yapmak isteyen bir direktör. Bu durum, gerçek hayat ile kurmaca ortasındaki çizgiyi yeterlice bulanıklaştırıyor.